Polityczna i prawna strona kryzysu wokół ustawy o IPN jest jedynie wyrazem głębokiego kryzysu etycznego i to właśnie utrudnia lub wręcz uniemożliwia rozwiązanie sporu

W Polsce rozliczenia z PRL-em trwają do dzisiaj i nic nie wskazuje, że skończą się w przewidywalnym czasie. Przeszkoda dla nich nie jest śmierć  poddawanych rozliczeniu osób i grup społecznych

Które z wydarzeń inspirowanych lub podejmowanych przez aparat władzy można uznać za naruszenie praw człowieka?

Wystąpienie Andrzeja Dudy na Uniwersytecie Warszawskim z okazji obchodów 50. rocznicy Marca 1968 r.

Prowadzenie polityki historycznej za pomocą instrumentów prawnych to nie polski wynalazek. Ale polski ustawodawca ma obowiązek wprowadzania regulacji, które nie naruszają międzynarodowych standardów ochrony praw człowieka

Pokłosiem nowelizacji ustawy o IPN jest debata o relacjach polsko-żydowskich i o antysemityzmie w Polsce

Analiza uzasadnienia Prezydenta Andrzeja Dudy o podpisaniu nowelizacji ustawy o IPN

Podpisując ustawę o IPN i kierując ją do TK, Prezydent RP działa z tzw. zamiarem ewentualnym sprzeniewierzenia się roli „strażnika Konstytucji” poprzez doprowadzenie do obowiązywania niekonstytucyjnych przepisów karnych

Prezydent powinien więc był albo ustawę o IPN zawetować, albo skierować ją do TK w trybie prewencyjnym

Ustawa o IPN wymaga konsultacji ze specjalistami z zakresu prawa międzynarodowego, których zabrakło zarówno w 1998 r., jak i w trakcie przygotowań nowelizacji przyjętej przez polski parlament w 2018 r.

Nie akceptujemy sposobu, w jaki sformułowania „polskie obozy śmierci” i podobne manipulują faktami historycznymi. Jednak nie zwalnia to nas, prawników, z obowiązku krytykowania rozwiązań przyjętych przez polski parlament w nowelizacji ustawy o IPN

Głośna nowelizacja ustawy o IPN procedowana w parlamencie nie spełni głównego propagandowego celu: nie umożliwi karania za sformułowanie „polskie obozy”

Jedynym krajem, który ściga za pomawianie narodu za popełnienie lub współudział w zbrodni, jest Turcja