Rządząca partia Prawo i Sprawiedliwość właśnie skierowała pozew o ochronę dóbr osobistych przeciwko dziennikarzowi „Gazety Wyborczej” Wojciechowi Czuchnowskiemu i przeciw PO. Chodzi o użyte przez nich we wpisach w mediach społecznościowych sformułowania, m.in. o „układzie mafijnym PiS”.

Reakcja PiS-u na krytykę jest nadużyciem i działaniem antydemokratycznym. Pokazuje też, że skończyły się mu argumenty słowne dla dezawuowania politycznej konkurencji i niezależnych mediów.

Istota działania mafii

Istotą działania mafii jest to, że zapewnia sobie wpływ na mechanizmy kontrolne, które mają zapobiegać nadużyciom, łamaniu prawa czy innym patologiom służącym interesom konkretnej grupy i naruszającym dobro wspólne.

Kontrolując mechanizmy kontrolne mafia staje się bezkarna i nietykalna. To właśnie robi PiS, przejmując wszystkie instytucje państwa i używając ich potem do swoich celów.

Najpierw zrobił to z prokuraturą, potem – z Trybunałem Konstytucyjnym, Krajową Radą Sądownictwa, dwiema Izbami Sądu Najwyższego: Dyscyplinarną, odpowiedzialną za dyscyplinowanie sędziów, i Izbą Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych – odpowiedzialną za kontrolę wyborów.

Robił to za pomocą zmiany prawa, a więc w sposób nieco bardziej wyrafinowany, niż mafia klasyczna. Ale to PiS-owskie prawo jest bezprawne, bo sprzeczne z konstytucją i międzynarodowymi umowami, których Polska zobowiązała się przestrzegać.

Kupowanie zwolenników

Do tego – wzorem mafii – kupuje ludzi stanowiskami i apanażami. Świetnym przykładem jest sądownictwo, gdzie ci sędziowie, którzy zgodzili się zająć miejsca bezprawnie opróżnione przerwaniem kadencji prezesów sądów, czy sędziów – członków Krajowej Rady Sądownictwa, są awansowani, zajmują nieraz po kilka stanowisk ze stosownymi apanażami.

Nie mówiąc o Spółkach Skarbu Państwa i w ogóle: o posłusznych „misiewiczach”, obsadzanych na synekurach. A do tego szantaż szefa KNF wobec bankiera Czarneckiego i realizacja groźby w postaci uchwalenia przepisu o „banku za złotówkę” jest klasycznym przykładem działania mafijnego układu.

I jeszcze: nakazanie ZUS-owi wycofania z Sądu Najwyższego skargi kasacyjnej, na bazie której sędziowie SN zadali Trybunałowi Sprawiedliwości UE pytanie prejudycjalne o „wycinkę” sędziów SN.

Zatem określenie sposobu działania PiS-u „mafijnym” opisuje mechanizmy jego działania.

„Ludzka twarz” PiS

Można powiedzieć: PiS – łaskawy pan, bo mógł przecież ścigać Czuchnowskiego i polityków PO za pomocą prokuratury za zniesławienie. I tak mogło być, gdyby nie newralgiczny okres przedwyborczy, w którym PiS ma zwyczaj pokazywać „ludzką twarz”.

A także gdyby nie wpadka z zatrzymaniem b. szefów KNF, z Wojciechem Kwaśniakiem, który próbując bronić „pieniędzy Polaków” przed defraudacją w SKOK-ach, omal nie stracił życia.

Mamy więc wersję soft – postępowanie cywilne. Też ma wywołać efekt mrożący.

Wcześniej zresztą był pozew przeciwko prof. Wojciechowi Sadurskiemu za wpis na Twitterze, że PiS jest „zorganizowaną grupą przestępczą”. I wniosek NBP o „aresztowanie” tekstów „Gazety Wyborczej” i „Newsweeka” łączących Adama Glapińskiego z aferą KNF (to on wylansował Marka Chrzanowskiego na szefa KNF i jest jego wieloletnim mentorem).

Sąd ustali czy PiS działa metodami mafijnymi

Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło: już można się cieszyć na proces, w trakcie którego sądy ustalą, czy władza PiS działa metodami mafijnymi. Bo w procesie o ochronę dóbr osobistych należy zbadać, czy zarzut był prawdziwy. PiS nie chce się zgodzić na komisję śledczą w sprawie KNF – będziemy więc mieli proces (ciekawe, czy PiS wystąpi o wyłączenie jawności rozpraw).

Ale warto przy tej okazji zauważyć, że już samo wytoczenie procesu dziennikarzowi i konkurencyjnej partii przez rządzącą partię jest – według standardów wynikających z orzecznictwa Trybunału Praw Człowieka – patologią.

Politycy powinni mieć bowiem „gruszą skórę”, krytyka władzy – także ostra, a nawet nadmiarowa, jest niezbędnym elementem demokracji, krytyka partii rządzącej przez partię konkurencyjną jest normą, krytyka przez dziennikarzy – wypełnianiem fundamentalnej, kontrolnej roli mediów.

A tłumienie krytyki przez władzę jest cechą władzy autorytarnej i grzechem śmiertelnym władzy w demokracji (wie to nawet Donald Trump, puszczając płazem wszelkie obrazy pod swoim adresem).

Władza ma inne możliwości

Wreszcie: władza i jej funkcjonariusze mają aż nadto możliwości publicznego, maksymalnie nagłaśnianego odpierania krytyki czy potwarzy. Władza PiS dysponuje w tym celu nie tylko mediami społecznościowymi i swoimi rzecznikami, ale też przejętymi mediami publicznymi i zaprzyjaźnionymi prywatnymi, które dbają od odpowiednią „narrację”.

Propaganda o „opozycji totalnej” i „niemieckich” czy finansowanych przez „miliardera żydowskiego pochodzenia” mediach się wyczerpała. Czas sięgnąć po przemoc prawną i spróbować pociągnąć umieszczone w sądownictwie sznurki.

Zobaczymy, czy się uda.

Ewa Siedlecka jest publicystką „Polityki”. Ten tekst ukazał się na jej Blogu Konserwatywnym.