• Zważywszy, że Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego została ukształtowana jako sąd wyjątkowy, na którego utworzenie Konstytucja zezwala w art. 175 ust. 2 tylko na wypadek wojny;

że obsadzona została z naruszeniem gwarancji niezawisłości sędziowskiej;

że w rezultacie tych wad orzekanie przez nią narusza zarówno polski porządek konstytucyjny, jak i prawo unijne, to jest art. 19 ust. 1 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 47 Karty praw podstawowych.

• Zważywszy, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w postanowieniu z dnia 8 kwietnia 2020 r. nakazał zawieszenie działania Izby Dyscyplinarnej w sprawach dyscyplinarnych sędziów;

że postanowienie to jest bezpośrednio skuteczne;

zważywszy, że mimo to Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego nieprawomocnie orzekła o uchyleniu immunitetu sędzi Beaty Morawiec oraz że orzekała w sprawie immunitetu innych sędziów w przeszłości –

• Rada Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego zauważa, że sprawowanie jurysdykcji przez Izbę Dyscyplinarną jest bezprawne;

że wobec tego próba uchylenia immunitetu sędzi Beaty Morawiec jest nieskuteczna i będzie nieskuteczna nawet w razie uprawomocnienia się orzeczenia Izby Dyscyplinarnej;

że w konsekwencji należy z całą stanowczością potępić próbę uchylenia immunitetu sędzi Beaty Morawiec, a także fakt podejmowania przez Izbę innych postępowań dyscyplinarnych;

że próba ta stanowi niedopuszczalną ingerencję w niezawisłość sędziowską.